കൂരാച്ചുണ്ട് കഥകള്‍ (6) - ശോധനാസനം.

രാവിലെ ഞാനും അച്ചായനും കൂടി രയറോത്തിനു പോകുകയായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് പത്തായക്കുണ്ടിലെ ചോമന്‍ നമ്പ്യാര്‍ വൈക്ലബ്യത്തോടെ നടന്നു വരുന്നതു കണ്ടത്. ഇടയ്ക്കിടെ വയറില്‍ തിരുമ്മുന്നുണ്ടായിരുന്നു അങ്ങേര്. അച്ചായന്റെ ഒരു പരിചയക്കാരനാണ് ഈ നമ്പ്യാര്‍.

“എന്തുവാ നമ്പ്യാരെ വയറും തിരുമ്മി നടക്കുന്നേ...?”

“ഒന്നും പറയണ്ട അച്ചായാ വയറുവേദനകൊണ്ടു കെടക്കപ്പൊറുതിയില്ല.. വല്ല വൈദ്യനേം കാണിയ്ക്കാന്‍ പോകുവാ..”

“ശോധനയുണ്ടോ?”

“അതാ പ്രശ്നം. മര്യാദയ്ക്ക് പോയിട്ട് മൂന്നു ദിവസായി...”

“അതിനു വൈദ്യനെ കാണുകയൊന്നും വേണ്ട നമ്പ്യാരെ.. “ശോധനാസനം“ ചെയ്താല്‍ മതി..”

“അതെന്താസനമാ അച്ചായാ ഈ ശോധനാസനം? ഇങ്ങനെയൊരു ആസനത്തെപ്പറ്റി ഇന്നേവരെ കേട്ടിട്ടില്ലല്ലോ?” ഞാന്‍ ഇടയ്ക്കു കയറി അച്ചായനോടു ചോദിച്ചു.

“നീയൊക്കെ ഇവിടെ കുക്കുടാസനം കുടുകുടാസനം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു നടക്കുന്ന ആചാര്യന്മാരെയല്ലേ കണ്ടിട്ടുള്ളു. ഞാന്‍ കൂരാച്ചുണ്ടില്‍ ഉള്ള കാലത്ത് ഹിമാലയത്തില്‍ നിന്നും വന്ന ഒരു സന്യാസി പഠിപ്പിച്ച ആസനമാണിത്..”

“ആസനങ്ങളൊക്കെ കൊറേക്കാലം കൊണ്ടല്ലേ പഠിച്ചെടുക്കാന്‍ പറ്റൂ. നമ്പ്യാരുടെ ഇപ്പോഴത്തെ പ്രശ്നത്തിന് അതുകൊണ്ടെന്തു പ്രയോജനം ?”

“ഇതാര്‍ക്കും എപ്പോ വേണമെങ്കിലും ചെയ്യാവുന്ന ആസനമാടാ കൊച്ചേ.. കേട്ടോളൂ..”

ഞാനും ചോമന്‍ നമ്പ്യാരും ശോധനാസനം പഠിയ്ക്കാന്‍ ചെവികൂര്‍പ്പിച്ചു നിന്നു.

“ആദ്യം കക്കൂസില്‍ വലിയൊരു ചെരുവം നിറയെ വെള്ളം പിടിച്ചുവെയ്ക്കണം. പിന്നെ കക്കൂസ് അടച്ചു ഭദ്രമാക്കിയശേഷം ചരുവത്തിന്റെ മുന്നില്‍ കാലുകള്‍ മൂന്നടി അകത്തി നേരെ നില്‍ക്കുക. ശ്വാസം ഉള്ളിലേയ്ക്കു വലിച്ചിട്ട്, കുനിഞ്ഞ് രണ്ടുകൈകളും കൊണ്ട് ചെരുവം വെള്ളത്തോടെ ഒറ്റപ്പൊക്കല്‍.. ഒന്നോ രണ്ടോ മിനിട്ട്  ശ്വാസം വിടാതെ അങ്ങനെ നില്‍ക്കുക. കൂരാചുണ്ടിലായിരുന്നപ്പോള്‍  പറമ്പില്‍ വലിയ കല്ലുപൊക്കിയിട്ടാണ് ഞാന്‍ ഈ ആസനം ചെയ്തിരുന്നത്..”

“രാവിലെ പച്ചമീന്‍ വന്നുകാണുമോ എന്തോ..?” ഞാന്‍ വേഗം രയറോത്തേയ്ക്കു നടന്നു.